يكي از آفت‌هاي روزگار ما در حوزه ادبيات و خاصه شعر، جشنواره و كنگره‌زدگي است كه البته پيش از اين بارها مورد تاكيد و اشاره منتقدان و كارشناسان قرار گرفته است به گونه‌اي كه متاسفانه در اكثر طرح‌ها و پروپوزال‌هاي برپايي اين كنگره‌ها و جشنواره‌ها نخستين موردي كه به عنوان اهداف نوشته مي‌شود اين جمله است: «كشف، شناسايي و معرفي استعدادهاي شعر جوان كشور.»
در حالي كه معمولا جشنواره‌هاي ادبي و هنري در تمام دنيا به عنوان يك ويترين محسوب مي‌شوند كه بهترين آفرينش‌هاي ادبي و هنري حال چه از سوي جوانان و چه پيشكسوتان در آن ارائه و عرضه مي‌شود.
به طور طبيعي تا زماني كه شما انباري پر و پيمان و خط توليدي توانمند و مبتني بر يك نظم و برنامه‌اي بلند مدت نداشته باشيد قطعا نمي‌توانيد ويتريني زيبا و تاثيرگذار با چيدماني مناسب و مبتني بر زيبايي‌شناسي از كالاهاي فرهنگي ارائه كنيد تا مشتري (مخاطب) را مجذوب خود كند.
متاسفانه در چند سال اخير مهم‌ترين گرفتاري شعر جوان كه حاصل سياستگذاري‌هاي كلان حمايتي و هدايتي است غالب شدن همين نگاه ويتريني به شعر و ادبيات است به گونه‌اي كه محافل و انجمن‌هاي ادبي كه زيرساخت‌هاي كشف، پرورش و توليد هستند تقريبا به فراموشي سپرده شده‌اند؛ نكته‌اي كه رهبر انقلاب هم در ديدار شاعران با ايشان در ماه رمضان 2 سال گذشته مورد تذكر و توجه قرار دادند و فرمودند كه انجمن‌هاي ادبي احيا شود و گسترش پيدا كند.
اين در حالي است كه اگر كمي به پيشينه ادبي خودمان حتي در همين دوران معاصر نگاه كنيم در مي‌يابيم كه امثال سپهري‌ها، شاملوها، اخوان‌ها، سلمان و قيصرها محصول هيچ كنگره و جشنواره‌اي نبودند و برعكس دقيقا حاصل انجمن‌هاي ادبي بودند كه جوان‌هاي شاعر در حلقه بزرگان و پيشكسوتان ادبيات و هنر مي‌نشستند و مي‌آموختند.
البته اين انجمن‌ها در كنار آموزش فنون ادبي و پرورش شاعران كاركردهاي ديگري هم داشته و دارند مانند ايجاد يك پايگاه و محفل فرهنگي به صورت عام كه مي‌تواند تاثيرگذاري‌هاي اخلاقي و اجتماعي فراواني به همراه داشته باشد. همچنين در نظر بگيريد بودجه و اعتبار كلاني كه نهادها و سازمان‌هاي فرهنگي ـ هنري براي برپايي كنگره‌ها و جشنواره‌ها در نظر مي‌گيرند كه اگر حتي بخشي از اين اعتبارها را سازمان‌ها و نهادهاي فرهنگي به حمايت و احياي انجمن‌هاي ادبي اختصاص دهند در مقايسه با جشنواره و كنگره هم فراگيري بالاتري دارد و هم تاثيرگذاري بيشتري خواهد داشت.
اتفاقي كه به عنوان مثال، امروز در همين صفحه نمونه‌اي از آن را مي‌خوانيد يعني انتشار 5 جلد كتاب از شاعران جوان ايلام كه محصول انجمن ادبي حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي اين استان بوده‌اند.
اگر كمي از آن نگاه ويتريني فاصله بگيريم و خط توليد (آفرينش) را در گوشه و كنار كشور توسعه و مورد حمايت قرار دهيم قطعا شاهد رخ دادن چندباره اين اتفاق‌هاي مبارك در تمام كشور خواهيم بود.
سخن آخر اين كه اين جمله روانشاد سيدحسن حسيني را فراموش نكنيم كه هميشه مي‌گفت: 2 شاعر + 1 سماور = انجمن ادبي
سينا علي‌محمدي
گروه فرهنگ و هنر
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
